қош

[قاش]

т

1. абрӯ

2. асбоби зинати занон, ки ба пешонӣ мебанданд

3. қисми пеши қуббашакли зини асп: қоши зин

4. бурише аз харбуза, пора, қитъа; ниг. карч; қош парондан бо ҷунбонидани абрӯвон ишва кардан; бо ҳаракат додани абрӯвон ишоратҳо кардан

◊ қошу қавоқ кардан абрӯро чин карда, норозигӣ ва кароҳати худро аз чизе изҳор кардан; қошу қавоқи худро овезон кардан ниг. қошу қавоқ кардан; аз қошу қавоқи касе барфу борон боридан ниҳоят туршрӯю хашмгин будан